Tükenmişlik kavramı, son yıllarda örgütsel alanda en ilgi çekici kavramlardan biri haline gelmiştir. Dünya Sağlık Örgütü’nce (WHO) uluslararası hastalıklar sınıflandırmasına alınan tükenmişlik sendromu 2020 itibariyle mesleki bir olgu olarak tanımlanmıştır. Tükenmişlik kavramı, insan merkezli mesleklerde sıklıkla bir sorun olarak incelenmiştir. Tükenmişlik hem örgütsel hem de kişisel olarak iş hayatını önemli ölçüde etkileyen bir durumdur. Bu çalışmanın amacı, 2010–2019 yılları arasında Türkiye’de eğitim kurumlarında tükenmişlik sendromu konusunda gerçekleştirilen doktora ve lisansüstü tezleri ile makaleleri incelemektir. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı bu çalışmada veriler içerik analiziyle çözümlenmiştir. Çalışma Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Ulusal Tez Merkezi sitesinden ulaşılabilen 17 doktora tezi ve 213 lisansüstü tezi ve (ULAKBİM) Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi ulaşılabilen 83 makale üzerinden yürütülmüştür. Elde edilen bulgular betimleyici analiz araçlarından frekans ve yüzde değerleriyle açıklanmıştır. Daha sonra çizelgelerle bu çalışmalar sunulmuştur. Ulaşılan temel bulgulara bakıldığında; en fazla doktora tezi 2012, 2013, 2014 ve 2019 yıllarında, en fazla yüksek lisans tezinin 2019 yılında yapıldığı ve en fazla makalenin ise 2012, 2016 ve 2018 yıllarında yayımlandığı bulunmuştur. Ulaşılan sonuçlar çerçevesinde nicel yöntemlerin en fazla kullanıldığı ortaya çıkmıştır. Nitel yöntemle yapılan çalışma sayısı çok azdır. Tükenmişlik konusundaki bulguların daha kapsamlı, güvenilir ve geçerli olabilmesi için karma yöntemlerle ve nitel yöntemlerle yapılacak olan çalışmaların artırılması gerekmektedir.

Vatandaşların huzur ve refah içinde yaşamaları için devletlerin daima sosyal politika üretmeleri gerekmektedir. Belediyeler vatandaşların ihtiyaçlarını karşılamak için toplumsal ve demokratik yapı topluluğu olmalarından dolayı yetki alanlarını genişleterek hizmet vermektedirler. Belediyeler, toplum içinde oluşan problemlerin çözümü noktasında yetki ve kaynaklarını en verimli şekilde kullanmaktadırlar. Bu doğrultuda sosyal belediyeciliğin uygulama yönünden en önemli faktörü olan sosyal hizmet faaliyeti ön plana çıkmaktadır. Sosyal belediyecilik kapsamında yapılan hizmetler, vatandaşların huzur ve esenliğine yararlı olarak hem sosyal barışı hem de sosyal kalkınmayı hedeflemektedir.

Malatya’da yoksullara, kimsesiz vatandaşlara, yaşlılara, engelli bireylere yönelik çeşitli uygulamalar vardır. Bu uygulamalar belediyeler tarafından gerçekleşmektedir. Çalışma Malatya Büyükşehir Belediyesi’nin sosyal belediyecilik uygulamalarına nasıl baktığına ilişkin olması, sosyal belediyeciliğin güncel durumunun yorumlanması, ileriye yönelik politikalar üretmesi ve destek sağlaması yönünden önemlidir. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de sosyal belediyecilik uygulamaları Malatya Büyükşehir Belediyesi özelinde analiz edilmiştir. Çalışma nitel bir çalışma olup, literatür taraması sonucunda oluşturulmuştur. Çalışmada literatür taraması yapılarak elde edilen istatiksel veriler yorumlanmıştır. Çalışma sonucunda günümüzde sosyal belediyecilik kapsamında yapılan yardımların vatandaşların yoksullukla mücadelesinde önemli bir yere sahip olduğu, yardımların kapsamının artırılarak devam etmesi gerektiği tespit edilmiştir.

Çalışanın emeğinin bir karşılığı olarak gelir, çalışanın kendisi ve aile üyelerinin varlıklarının devamı için gereklidir. Elde edilen gelir, yaşam standardını yükseltmeli veya iyi yaşam standardını koruyacak düzeyde olmalıdır. Yaşam standardını yükseltmeyen ya da var olan ortalama yaşam standardını koruyamayan gelir, yoksulluğa neden olmaktadır. Bu durum  da çalıştığı halde en başta günlük ihtiyaçlarını karşılayamayacak düzeyde olan ve çalışan yoksul        olarak  isimlendirilen bir kitlenin oluşmasına kaynaklık eder. Çalışan yoksullar, genel olarak çevresel işgücü içerisinde yer almaktadır. Gelir düzeyi düşük olan çevresel işgücünün eğitimi, beceri düzeyi ve vasıf düzeyi de düşüktür. Bu noktada bireysel veya bireysel olmayan nedenlere dayalı olarak çalışan yoksulluğu oluşmakta ve zamanla artmaktadır.

Birçok faktör çalışan yoksulların oluşmasına neden olsa da son dönemde çalışan yoksulların oranının artmasına neden olan en önemli faktör Covid-19 pandemi süreci olmuştur. Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO)’ya göre, 2019 yılında %6,6 olan çalışan yoksulluk oranı 31 milyon artarak 2021 yılında %7,8’e yükselmiştir. Bu bağlamda Covid-19’un, çalıştığı halde geçinemeyen ve yoksulluk sınırını aşamayanların sayısını artırdığı bir gerçektir.

Bu çalışmada Coivd-19 pandemi sürecinin çalışan yoksullar üzerindeki etkisi anlatılmaktadır ve bu şekilde çalışan yoksullara yönelik kamusal hizmetlerin önemsenmesi ve artırılması amaçlanmaktadır. Covid-19 pandemi sürecinde çalışanların yoksulluğunun ele alınacağı bu çalışmada basılı ve elektronik yayınlardan yararlanılarak durum analizi metodu uygulanacaktır. Çalışan yoksulluğu, çalışanın içinde olduğu hane üyelerinin her biri için dışlanmaya ve ayrımcılığa neden olmaktadır ve savunmasızlığı artırmaktadır. Bireysel gelişimine yeterli özeni göstermeyen eğitimsiz veya eğitim düzeyi düşük olanlar bilgi ve beceri kullanımında da zayıf olmaktadır. Bu durum da kendi çalışma hayatını yönetmekte sorun yaşayan pek çok insanın Covid-19 pandemi sürecinden daha fazla etkilendiğini ve yoksulluk başta olmak üzere pek çok sorunla karşılaştığını ortaya koymaktadır.

Çalışma hayatının vazgeçilmez aktörlerinden biri olan işçilerin hakları yasal düzenlemelerle koruma altına alınmıştır. Yasalar ve temel sözleşme metinleri, emeğin korunması ve taraflarca ekonomik çıkarın sağlanması amacıyla işçiyi korurken birtakım sorumluluklar da yüklemektedir. Çalışanların haklarına dair bilinç ve farkındalığın artması ile hak ihlalleri ve emeğin sömürülmesine dair işçiyi istismar eden durumlara karşı azalma görülebilmektedir. Bununla birlikte işçilerin hakları ve sorumlulukları üzerine farkındalığının yüksek olması işçi açısından büyük önem arz etmektedir.

Bu araştırmanın amacı turizm sektöründeki çalışanların hukuki haklarına ilişkin farkındalık düzeyi ve tutumlarını ölçmektir. Bu amaçla yapılan nitel araştırma kapsamında gönüllülük esasına dayalı 21 erkek ve 4 kadın ile mülakat yapılmıştır. Örneklem seçme yöntemi olarak kartopu örneklem yöntemi kullanılmıştır. Mülakat sonucunda analizler için Nvivo uygulaması deneme sürümü kullanılmıştır. Analiz, kategorik endeksleme ile oluşturulan kodlar yardımıyla belli bir kavram oluşturmaya çalışılarak yapılmıştır.

Araştırma sonucunda, işçiler kanunları yeterli bulduğunu söylerken işverenlerin kanuna uymadığını ifade etmiştir. Ücretler, mesai ücretlerinin ödenmemesi ve izinlerin verilmemesi ise karşılaşılan sorunlardan bazılarıdır. İşverenlerin işten çıkarmayı tehdit olarak kullanması ve sorunları çözmemesi, kıdem tazminatını kaybetme ve iş bulamama korkusu işçileri haklarını savunmamaya itmektedir. İşçilerin şikayetçi olduğu bir diğer konu ise denetimlerin haberli olması ve usulüne uygun yapılmamasıdır. Çalışanların iş hayatındaki konumlarına ilişkin görüşleri ise çoğunluk olarak değersiz hissetme olmuştur. Turizm sektöründe yer alan sendikalaşmaya ilişkin olumsuz bakışın düzeltilmesi, çalışma koşullarının iyileştirilmesi için TİS sayılarının arttırılması, yapılan denetimlerin usulüne uygun yapılması ve iyileştirici politikaların hayata geçirilmesi gerekmektedir.

Vergi uyumunu etkileyen faktörler literatürde sıkça tartışılan bir konudur. Mükelleflerin vergiye gönüllü uyumunu sağlayabilmek için önem arz eden faktörlerden birisi de ödüllerdir. Vergiye uyumlu olan mükelleflerin somut ve/veya soyut olarak ödüllendirilmesi, vergiye gönüllü uyumunun artırılmasında rol oynadığı gibi vergi gelirlerinin artırılmasında da önemli bir yere sahiptir. Gönüllü vergi uyumunun merkezinde mükellef ve mükellef davranışları yer almaktadır. Bu nedenle mükelleflerle yapılan ampirik çalışmalar vergi uyumunun ödüllendirilmesi konusunda daha sağlıklı sonuçlara ulaşmak açısından önem arz etmektedir. Bu bağlamda çalışmada, Çanakkale ili Biga ilçesi özelinde gerçek usulde vergilendirilen mükelleflerin vergiye uyumunun ödüllendirilmesi ile ilgili görüşlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada anket yöntemi kullanılarak 193 mükellefin vergi uyumunun ödüllendirilmesi ile ilgili görüşlerine ulaşılmıştır. Çalışmanın sonuçları, vergi uyumunun ödüllendirilmesinin vergi uyumunun artırılması açısından etkili olabileceği yönündedir.

Yaşlılık,  fiziksel ve ruhsal olarak gerilemelerin yaşandığı biyolojik bir süreçtir. Fiziksel ve ruhsal değişimlerin yanı sıra ekonomik sorunlar, emeklilik, aile içi sorunlar, dışlanmışlık hissi, muhtaçlık hali gibi durumlarda yaşanmaktadır. Yaşlılık sosyal bir sorundur, yaşlı bireylerin bütün bu sorunlar ile baş edebilmeleri için içinde bulundukları toplumdan destek almaları gerekmektedir. Toplum desteğiyle birlikte uygulanacak olan yaşlılara yönelik sosyal politikalar, yaşlı bireylerin sorunlarının çözüme kavuşturulması adına büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı Almanya’da yaşlılara yönelik sosyal politika uygulamalarını ele almaktır. Dünya nüfusu giderek yaşlanmaktadır bu duruma bağlı olarak çalışma, yaşlı nüfusun sorunlarını önlemeye yönelik sosyal politika uygulamalarının artan önemini vurgulamaktadır. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılarak literatür taraması yapılmıştır. Çalışmanın sonucunda Almanya’da ki nüfusun giderek yaşlandığını buna bağlı olarak sosyal, ekonomik ve toplumsal sorunların yaşanacağını bu sorunları önlemek, yaşlı bireyleri toplumun bir parçası olarak görebilmek için sosyal politika uygulamalarının değişim ve dönüşüm geçirmesinin bir zorunluluk haline geldiği sonucuna varılmıştır. Bu sonuca bağlı olarak geleceğe yönelik bazı önerilerde bulunulmuştur.