İktisadi büyüme ile işsizlik oranı arasındaki ilişkileri inceleyen ilk çalışma Okun (1962) tarafından yapılmış ve iktisadi büyüme oranı ile işsizlik oranı arasında ters yönlü güçlü bir ilişkinin olduğunu tespit etmiştir. Fakat daha sonraki dönemlerde görülen gelişim ve değişimler bu konuda birçok araştırmacının yeni araştırmalar yapmasına yol açmıştır. Yapılan bu çalışmaların bulguları birbirinden farklı sonuçları ortaya çıkartmıştır. Bu yönü ile de bu ilişki iktisatçıların dikkatini çekmeyi günümüze kadar sürdürmeyi başarmıştır. Bu çalışmada BRICS ülkeleri (Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin, Güney Afrika) ile Türkiye’nin 1991-2018 dönemine ait iktisadi büyüme oranı ile işsizlik oranı arasında herhangi bir ilişkinin olup olmadığının sınanması amaçlanmaktadır. Bu çalışmada değişkenler arasındaki ilişkiler Kónya (2006) tarafından geliştirilmiş panel nedensellik testi yardımıyla incelenmektedir. Bu testin seçilmesindeki en önemli sebep her bir ülke için ayrı ayrı nedensellik ilişkilerini ortaya koyması ve öncesinde birim kök ve/veya eşbütünleşme testine ihtiyaç duyulmamasından dolayıdır. Kónya (2006) nedensellik test sonuçlarına göre ise Brezilya, Hindistan, Rusya ve Güney Afrika için iktisadi büyümeden işsizlik oranına doğru negatif işaretli ve tek yönlü bir nedensellik ilişkisi tespit edilmiştir. Bu ilişki sadece örneklemdeki ülkeler içinde bulunan Çin ve Türkiye için görülmemiştir.

ve temel yaşamsal etkinliğimiz olan çalışmanın şekillenmesinde etkili bir faktör olan teknoloji ve onun değdiği tüm yapılar ciddi bir değişme ve yenilenme içerisindedir. Tarihte defalarca tanık olduğumuz bu değişim, ekonomik yapılanma, üretim süreçleri ve çalışma paradigmalarının değişimi biçiminde karşımıza çıkmaktadır. “Çalışma” ya ilişkin algı, tutum ve beklentilerimiz değişmektedir. Geleneksel çalışma olarak benimsediğimiz, 09:00-17:00, tam zamanlı formundan uzaklaşarak esnek formlara doğru biçimlenmektedir. Teknolojik değişiklikler, mevcut işlerin yapısını değiştirmekle kalmamakta ayrıca yeni iş ve iş alanları da yaratmaktadır. Bağımsız çalışma olarak değerlendirilen işler; genellikle insanların ağa olan bağlılığın, iletişim olanaklarının artışı ve çalışmanın artık her yer ve zamanda gerçekleştirilebilirliği ile yükselen bir trenddir. Çalışana sağladığı bağımsızlığın yanı sıra işveren için de maliyetleri düşürmenin ve etkin insan kaynağı kullanımının sağlanması açısından önemlidir. Tüm bunlara karşı bu çalışmaya ilişkin sınıflandırma, tanımlama ve mevzuat eksiklikleri bazı sorunları da beraberinde getirmektir. Çalışma paradigmalarının bu çift taraflı dönüşümü, hem işçi ve hem de işveren açısından farklı avantaj ve dezavantajları beraberinde getirmektedir. Bu çalışmada bağımsız çalışma modelinin avantaj ve dezavantajlarının değerlendirilmesinin, yanı sıra Z kuşağını temsilen 2000 sonrası doğumlu, üniversite öğrencilerinin çalışmaya ilişkin beklentilerinin ve bağımsız çalışmaya ilişkin görüş ve tercihlerinin belirlenmesini amaçlanmaktadır.