Bu çalışmada Türkiye’de belediyelerin asıl görev tanımlarından uzaklaşarak sosyal hizmet belediyeciliği, sosyal gayeli iktisadi girişimcilik belediyeciliği ve sosyal yardım belediyeciliğine yönelmesinin ortaya çıkardığı sorunlar ele alınmakta ve buna yönelik çözüm önerileri sunulmaktadır. Çalışma içerisinde muhtelif belediyelerde tatbik edilen ve giderek yaygınlaşan sosyal belediyecilik sorunları konusunda örnekler de verilmektedir. Bu çalışma, belediye hizmetlerinin kapsam ve sınırlarının yeniden belirlenmesi gerekliliğinden yola çıkarak idareler-arası hizmet ilişkileri teorisi açısından “optimal hizmet alanı ve kapsamı” konusunda yapılacak çalışmalara yön verecek bir tartışma zemini oluşturmayı amaçlamaktadır.

Eğitimde eşitsizlik; bireysel, toplumsal ve yapısal etkenlerden beslenen, karmaşık bir yapıya sahiptir. Eğitim politikaları ve küreselleşme süreçleri bu dinamikleri derinleştirerek yeniden şekillendirmektedir. Bu çalışmada, eğitimde eşitsizliklerin yapısal nedenleri ve fırsat eşitliğini tesis etmeye yönelik çözüm önerileri disiplinler arası bir çerçevede değerlendirilmektedir. Toplumsal tabakalaşma, bireylerin eğitim olanaklarına erişimini sınırlayarak sosyal hareketliliği engelleyebilmektedir. Teorik olarak fırsat eşitliği sağlamayı amaçlayan eğitim sistemleri, uygulamada mevcut sosyo-ekonomik eşitsizlikleri yeniden üretebilmektedir. Küreselleşme, bir yandan sosyoekonomik açıdan avantajlı kesimlerin eğitim olanaklarına erişimini artırırken, diğer yandan kırılgan topluluklar için yeni dezavantaj alanları yaratmaktadır. Ulusal ve uluslararası politika dinamiklerinin karşılıklı etkileşimi, toplumsal yapılar üzerinde bağlama özgü ve çok katmanlı etkiler üretmektedir. Bu çerçevede, fırsat eşitliğini artırmak için erken müdahale programlarının geliştirilmesi, ayrımcılığı besleyen yapısal unsurların ortadan kaldırılması ve küresel eğitim standartlarının sosyal adalet ilkeleriyle uyumlu hâle getirilmesi önerilmektedir. Sonuç olarak, eğitim sistemlerinin sosyal, ekonomik ve politik dönüşümlerle yeniden yapılandırılması, eşitsizlikleri azaltmak ve bireyler için kapsayıcı öğrenme ortamları oluşturmak açısından önem taşımaktadır. Eğitim politikaları, yalnızca akademik başarıyı değil, bireylerin toplumsal konumlarını güçlendiren adil ve kapsayıcı bir yapı sunmalıdır.