Çalışanlar iş ortamlarında çeşitli risklerle karşı karşıya kalmaktadır. Bu risklerin başında ise iş kazaları gelmektedir. Bu noktada çalışanların sağlığının ve güvenliğinin sağlanması ayrıca iş kazalarına karşı korunmaları işverenlerin en temel sorumluluklarının başında yer alır. İş kazaları işçiler ve işverenler üzerinde olumsuz sonuçlar doğuran bir durumdur. Özellikle işçiler açısından geri dönüşü olmayan ağır sonuçları da beraberinde getirmektedir. Bu nedenle iş kazasına uğrayan işçinin hukuki açıdan güvence altına alınması kanunen zorunlu kılınmıştır.

Bu çalışmanın amacı, iş kazalarının hukuki sonuçlarını sosyal güvenlik hukuku ve tazminatlar açısından iki ayrı boyutta ortaya koymaktır. Çalışmada iş kazaları ile ilgili kavramsal çerçeve ortaya konulmuş ve iş kazalarının hukuki sonuç ve yaptırımları kanunlar çerçevesinde ele alınmıştır.

Modernizm nesneyi, öznenin karşısında duran bir şey olarak algılamaya başladıktan sonra, ölçülebilir, hesaplanabilir, matematiksel ilkelere indirgenebilir bir alan olarak görür ve tanımlar. Kant’tan bu yana da nesne kendini göstermekten çok, özneye nasıl göründüğü üzerine odaklanır. Özneye bağlı olarak tanımlanan nesne, modern özne ediminin ve bilincinin yöneldiği şeydir.

Özne modernizmle birlikte yeni anlamlar taşır. Yani yapan, eyleyen, kendinden kalkarak nesneye yön veren güçtür. Çevremizi saran bu nesne dünyası karşısında sanatçının tavrı, paranoyak bir duygu yönelişi, harekete geçiren bir güç olma özelliği taşımakta ve ona bir yaklaşıp bir uzaklaşmaktadır; tıpkı aşık olan bir sevgilinin davranışında olduğu gibi. Özne var oldukça sanatsal yaratmaların vazgeçilmez unsuru olarak nesne hep var olacaktır.

Kamu görevlilerinin sendikal hakları; sendikal örgütlenme, toplu pazarlık ve grev hakkı olmak üzere üç temel hakkı içermektedir. Bu hakların her biri temel hak ve özgürlük olarak kabul edilmekte olup, uluslararası belgelerde koruma altına alınmıştır.

Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 87, 98, 151 ve 154 sayılı sözleşmeleri kamu görevlilerinin sendikal hakları bakımından önemli düzenlemeler getirmektedir. “Sendikal örgütlenme hakkı” 87, 98 ve 151 sayılı ILO Sözleşmelerinde; “toplu pazarlık hakkı” 98, 151 ve 154 sayılı ILO Sözleşmeleri ile 159 ve 163 sayılı ILO Tavsiyelerinde; “grev hakkı” ise, ILO sözleşmelerinde açıkça düzenlenmemiş olsa da, ILO Denetim organları, çalışanların ekonomik ve sosyal menfaatlerini korumak ve geliştirmek amacıyla kanuni bir grev hakkının olduğunu belirtmişlerdir. ILO Denetim organları 87 sayılı Sözleşme’nin üç ayrı maddesine dayanarak grevin çalışanlar için kanuni bir hak olduğu sonucuna varmışlardır. 87 sayılı Sözleşme’nin 3., 8. ve 10. maddelerinden hareketle çalışanların grev hakkına sahip olduğu sonucuna varan ILO Denetim organları, grev hakkına getirilecek genel bir sınırlamanın sendika özgürlüğü ile bağdaşmayacağını ileri sürmüşler ve yalnızca kamu görevlerindeki ve temel hizmetlerdeki grevlerin sınırlanabileceğini belirtmişlerdir.