Modernizm nesneyi, öznenin karşısında duran bir şey olarak algılamaya başladıktan sonra, ölçülebilir, hesaplanabilir, matematiksel ilkelere indirgenebilir bir alan olarak görür ve tanımlar. Kant’tan bu yana da nesne kendini göstermekten çok, özneye nasıl göründüğü üzerine odaklanır. Özneye bağlı olarak tanımlanan nesne, modern özne ediminin ve bilincinin yöneldiği şeydir.

Özne modernizmle birlikte yeni anlamlar taşır. Yani yapan, eyleyen, kendinden kalkarak nesneye yön veren güçtür. Çevremizi saran bu nesne dünyası karşısında sanatçının tavrı, paranoyak bir duygu yönelişi, harekete geçiren bir güç olma özelliği taşımakta ve ona bir yaklaşıp bir uzaklaşmaktadır; tıpkı aşık olan bir sevgilinin davranışında olduğu gibi. Özne var oldukça sanatsal yaratmaların vazgeçilmez unsuru olarak nesne hep var olacaktır.