Bu araştırmada, ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama ile matematik dersi akademik başarısının; öğrencilerin sosyo-ekonomik durumuna, anne eğitim durumuna, baba eğitim durumuna, öğrencinin kitap okuma sayısına göre anlamlı düzeyde farklılaşıp farklılaşmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmada sistematik tesadüfi örnekleme yöntemi örneklem seçilmiştir. Araştırma verileri “Okuduğunu Anlama Başarı Testi”, “Matematik Dersi Başarı Testi”, kişisel bilgi formu ile toplanmıştır. Elde edilen verilerin analizi için SPSS 26.0 paket programı kullanılmış; Öğrencilerin Okuduğunu Anlama Becerisi ve Matematik başarısı arasındaki ilişkiyi tespit etmek için Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Katsayısı hesaplanmış ayrıca Frekans (f), Yüzde (%) ve verilerin homojen dağılıp dağılmadıklarına göre, t test, Varyans Analizi (ANOVA) anlamlılık testlerinden yararlanılmıştır. "Okuduğunu Anlama" ile "Matematik Başarı Testi‟ puan ortalamaları arasında olumlu yönde ve yüksek düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (r=.877, p < .05).

Bu çalışma, yirminci yüzyılın etkili Alman filozoflarından biri olan Walter Benjamin’in, eğitim felsefesi ile ilgili görüşleri temel alınarak geleneksel öğretme-öğrenme süreçlerinin ötesinde yaklaşmış ve onun toplum, kültür ve tarihsel bağlamlarla ilişkisi üzerine odaklanmıştır. Bu bağlamda, Walter Benjamin’in pedagojik mirası temel alınarak; ahlak eğitimi, üniversite yaşamı, çocuk edebiyatı, çocuk oyuncakları ve eğitimde teknoloji kullanımı hakkındaki görüşlerine yer verilmiştir. Onun bu konular hakkındaki eleştirel değerlendirmeleri, çağdaş eğitim felsefesine önemli katkılar sağlamaktadır. Mevcut araştırmanın amacı, Benjamin'in eğitim felsefesi ile ilgili düşüncelerini kapsamlı bir şekilde incelemeyi, temel unsurlarını belirlemeyi ve modern yapılandırmacı eğitimi yaklaşımıyla benzerliklerini ve farklılıklarını değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda çalışmanın temel verileri, Benjamin’in “çocuklar, gençler ve eğitim” adlı eserinden elde edilmiş ve akademik literatürle de değerlendirilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre, Benjamin'in ahlak eğitimi, katı ve şematik olarak eleştirdiğini, bunun yerine Kantçı etik iradeye dayanan içsel ahlaki farkındalığın geliştirilmesini savunduğunu ortaya koymaktadır. Walter Benjamin, üniversitenin sadece mesleki eğitim veren bir kurum olmanın ötesinde, bireyin manevi ve entelektüel gelişimine katkıda bulunması gerektiğini savunmaktadır. Ayrıca çocuk edebiyatı ve oyuncaklarını tarihsel, sosyal ve kültürel bağlamları içinde değerlendirdiği ve bunların hayal gücü, yaratıcılık ve sosyal kimliği şekillendirmedeki rolüne değinmiştir. Teknolojiyle ilgili olarak Benjamin, ikili bir bakış açısı benimsemiş, teknolojinin özellikle o dönemde radyonun harika oluşundan bahsederken öte yandan sömürgeci bir amaca da hizmet edebileceği uyarısını da yapmıştır. Ayrıca Benjamin'in eğitim hakkındaki fikirleri ile yapılandırmacı eğitim ilkeleri arasındaki örtüşme ve ayrışmaların olduğu görülmektedir. Benjamin'in maneviyata, estetiğe ve ahlak eğitiminin din bağlantısına (genç kuşağın eğitim yolu, din olmadan anlamsızdır) odaklanması, yapılandırmacılığın seküler, pragmatik yönelimiyle tezat oluşturmaktadır. Bu sonuçlar, Benjamin'in eğitim felsefesini, çağdaş eğitim uygulamalarını yeniden düşünmek adına örnek bir çalışma olacağı söylenebilir.