International Journal of Innovative Approaches in Social Sciences
Abbreviation: IJIASOS | ISSN (Print): 2602-4802 | ISSN (Online): 2602-4500 | DOI: 10.29329/ijiasos

Review article    |    Open Access
International Journal of Innovative Approaches in Social Sciences 2022, Vol. 6(2) 194-208

Sosyal Politika Anlayışında ve Uygulamalarında Dönüşüm: Sosyal Belediyecilik ve Dezavantajlı Gruplar

Ali̇ Yeşi̇ldal

pp. 194 - 208   |  DOI: https://doi.org/10.29329/ijiasos.2022.458.8

Published online: June 30, 2022  |   Number of Views: 139  |  Number of Download: 305

Download PDF

Abstract

Sosyal politika kavramı Sanayi Devrimi ile birlikte literatüre girmiş ve toplumsal yapıda uygulama olarak kendine yer bulmuştur. Ancak ilk tartışmalar ve uygulamalardan günümüze kadar gelen süreçte gerek kavramın ve gerek uygulamaların değiştiğini, değişirken de sosyal politikanın kapsamının sürekli genişlediği görülmektedir. Özellikle 1970’li yılların sonları itibari ile sosyal politika uygulayıcı aktörler arasında yeniden bir rol ve görev dağılımı olduğu, bu yeni yapılanmada da yerel yönetimlerin ön plana çıkmaya başladığı görülmektedir. Yerel yönetimlerin sosyal politika uygulayıcısı olarak yükselişe geçmesi beraberinde “Sosyal Belediyecilik” kavramını ve yaklaşımını da getirmiştir. Geleneksel yerel yönetim anlayışının aksine sosyal belediyecilik anlayışının, yerel yönetimlerin sorumluluk alanlarındaki halkın genel sorun ve ihtiyaçlarının yanında dezavantajlı gruplar olarak ifade edilen toplumsal grupların özelleşen ve farklılaşan sorunlarını da konu edinmesi, bu yeni yaklaşımın ayırt edici yönüdür. Bu çalışmada sosyal politika ve sosyal belediyecilik ilişkisi çerçevesinde yerli ve yabancı literatür taranarak konu tartışılmıştır. Sosyal belediyecilik anlayışı çerçevesinde yerel yönetimlerin sorumluluklarının sürekli arttığı ve bir sonraki adımın sosyal politika planlayıcısı ve uygulayıcısı olmanın ötesinde, emek piyasasına yönelik planlayıcı ve uygulayıcı olarak merkezi yönetimlerle birlikte ön plana çıkacakları sonucu üzerine yorumlar yapılmıştır.

Keywords: Sosyal Politika, Yerel Yönetimler, Sosyal Belediyecilik, Dezavantajlı Gruplar

How to Cite this Article

APA 6th edition
Yesi̇ldal, A. (2022). Sosyal Politika Anlayışında ve Uygulamalarında Dönüşüm: Sosyal Belediyecilik ve Dezavantajlı Gruplar . International Journal of Innovative Approaches in Social Sciences, 6(2), 194-208. doi: 10.29329/ijiasos.2022.458.8

Harvard
Yesi̇ldal, A. (2022). Sosyal Politika Anlayışında ve Uygulamalarında Dönüşüm: Sosyal Belediyecilik ve Dezavantajlı Gruplar . International Journal of Innovative Approaches in Social Sciences, 6(2), pp. 194-208.

Chicago 16th edition
Yesi̇ldal, Ali̇ (2022). "Sosyal Politika Anlayışında ve Uygulamalarında Dönüşüm: Sosyal Belediyecilik ve Dezavantajlı Gruplar ". International Journal of Innovative Approaches in Social Sciences 6 (2):194-208. doi:10.29329/ijiasos.2022.458.8.
References
  1. Andreotti, A. ve Mingione E. (2013). The City as a Local Welfare System. Naomi Carmon ve Susan S. Fainstein (Eds.), Policy, Planning, and People: Promoting Justice in Urban Development (ss. 241-263), USA: University of Pennsylvania Press. [Google Scholar]
  2. Anttonen, A. (2002). Universalism and Social Policy: a Nordic-Feminist Revaluation. NORA- Nordic Journal of Feminist and Gender Research, 10(2), 71-80. [Google Scholar]
  3. Beck, U. (1992). Risk Society: Towards a New Modernity. London/UK: Sage Published. [Google Scholar]
  4. Beki, A. (2008). Türkiye’de Sosyal Belediyecilik Uygulamaları (Ümraniye Belediyesi Örneği). (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya. [Google Scholar]
  5. Béland, D. (2005). Ideas and Social Policy: An Institutionalist Perspective. Social Policy & Administration, 39(1), 1-18. [Google Scholar]
  6. Bozok, N. (2011). Sosyolojik Değerlendirme Raporu (1. Baskı). İstanbul: Boyner Yayınları. [Google Scholar]
  7. Burau, V. ve Kröger, T. (2004). The Local and the National in Community Care: Exploring Policy and Politics in Finland and Britain. Social Policy & Administration, 38(7), 793-810. [Google Scholar]
  8. Çeviker, A., Mumcu, H. E., Şekeroğlu, M. Ö. ve Bayrak, M. (2018). UNICEF’e Göre Türkiye’de Dezavantajlı Kabul Edilen Grupların Sportif Etkinliklerle Sosyal Uyumun Sağlanması. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (12), 221-238. [Google Scholar]
  9. Doğu Marmara Kalkınma Ajansı (MARKA) (2011). Dilovası'nda Dezavantajlı Grupların İstihdam Potansiyelinin Artırılması (Araştırma Sonuç Raporu), Kocaeli: Doğu Marmara Kalkınma Ajansı Yayınları. [Google Scholar]
  10. Elmas, A. (2018). 1923-2016 Yılları Arası Hükümet Programlarında Dezavantajlı Gruplar. Social Sciences Studies Journal (SSS Journal), 4(15), 945-953. [Google Scholar]
  11. Eryılmaz, B. (2010). Kamu Yönetimi, Düşünceler, Yapılar, Fonksiyonlar, Politikalar (4. Baskı). Ankara: Okutman Yayınları. [Google Scholar]
  12. Esping-Andersen, G. (1990). The Three Worlds of Welfare Capitalism. Cambridge: Polity Press. [Google Scholar]
  13. Esping-Andersen, G. ve Korpi, W. (1987). From Poor Relief to Institutional Welfare States: the Development of Scandinavian Social Policy. R. Eriksson, E. J. Hansen, S. Ringen and H. Uusitalo (Eds.), The Scandinavian Model: Welfare States and Welfare Research, New York: M. E. Sharpe. [Google Scholar]
  14. Greve, B. (2004). Denmark: Universal or Not So Universal Welfare State. Social Policy & Administration, 38(2). 156-169. [Google Scholar]
  15. Hujo K. ve Yi, I. (2015). Social Policy and Inclusive Development. (Vol. I), Geneva, Switzerland: The United Nations Research Institute for Social Development (UNRISD) Classics. [Google Scholar]
  16. Kautto, M., Heikkilä, M., Hvinden, B., Marklund, S. ve Ploug, N. (1999). The Nordic Welfare States in the 1990s. Matti Heikkila, Bjorn Hvinden, Mikko Kautto, Staffan Marklund, Niels Ploug (Eds.), Nordic Social Policy: Changing Welfare States. London/UK: Routledge. [Google Scholar]
  17. Koçak, O., Arslan H. ve Eti, S. (2017). Belediyelerde Sosyal Politika Uygulamaları ve Pendik Belediyesi Örneği. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 7(12), 119-144. [Google Scholar]
  18. Kröger, T. (2009). The Nordic Welfare Municipality: Old and New Variations in Care Policies. Conference Presentation, International Conference “Local Social Policy”, Hamburg, 24–25 April 2009. [Google Scholar]
  19. Mingione, E. (2009). Family, Welfare and Districts: The Local Impact of New Migrants in Italy. European Urban and Regional Studies, 16(3), 225-236. [Google Scholar]
  20. Musterd, S., Murie, A. ve Kesteloot, C. (2006). Neighbourhoods of Poverty: Urban Social Exclusion and Integration in Europe. Bristol/UK: Palgrave Macmillan. [Google Scholar]
  21. Öcal, Â. (2015). Dezavantajlılıkla İlgili Temel Kavramlar. Âdem Öcal (Ed.), Dezavantajlı Gruplar ve Sosyal Bilgiler (1. Baskı), Ankara: Pegem Akademi Yayınları. [Google Scholar]
  22. Öztürk, H. ve Gül, H. (2012). Sosyal Belediyecilik Sosyal Devlete ve Sosyal Haklara Bir Alternatif Mi? IV. Sosyal Haklar Ulusal Sempozyumu, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla, 18–19 Ekim 2012. [Google Scholar]
  23. Pektaş, E. K. (2010). Türkiye’de Sosyal Belediyecilik Uygulamaları ve Karşılaşılan Sorunlar. Akademik İncelemeler Dergisi, 5(1), 4-22. [Google Scholar]
  24. Powell, M. ve Boyne, G. (2001). The Spatial Strategy of Equality and the Spatial Division of Welfare. Social Policy & Administration, 35(2), 181-194. [Google Scholar]
  25. Şenkal, A. (2017). Küreselleşme Sürecinde Sosyal Politikalar (Genişletilmiş 4. Baskı). Kocaeli: Umuttepe Yayınları. [Google Scholar]
  26. Tokol, A. (2017). Sosyal Politika Kavramı, Tarihsel Gelişimi ve Türkiye’de Sosyal Politika. Prof. Dr. Aysen Tokol ve Prof. Dr. Yusuf Alper (Eds.), Sosyal Politika (8. Baskı), Bursa: Dora Basım – Yayın Dağıtım. [Google Scholar]
  27. Toprak, D. ve Şataf, C. (2009). Türkiye’de Yerel Yönetimler Reformu Çerçevesinde Sosyal Belediyecilik Yaklaşımı. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 1(1), 11-24. [Google Scholar]
  28. Trydegård, G. B. ve Thorslund, M. (2010). One Uniform Welfare State or A Multitude of Welfare Municipalities? The Evolution of Local Variation in Swedish Elder Care. Social Policy & Administration, 44(4), 495-511. [Google Scholar]
  29. Uçaktürk, T., Uçaktürk, A. ve Özkan, M. (2009). Yerel Yönetimlerde Sosyal Sorumluluk Bağlamında Sosyal Belediyecilik: Biga Belediyesi Örneği. VI. Uluslararası Sivil Toplum Kuruluşları Kongresi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale, 23–25 Ekim 2009. [Google Scholar]
  30. Ünlü, U. (2016). Sosyal Belediyecilik Anlayışının E-Belediyecilik Uygulamalarına Entegre Edilmesi. Sayıştay Dergisi, (102), Temmuz-Eylül, 63-89. [Google Scholar]
  31. Veenhoven, R. (2002). Why Social Policy Needs Subjective Indicators. Social Indicators Research, 58. [Google Scholar]
  32. Yasım, Y. K. (2019). Dezavantajlı Gruplar ve İşgücü Piyasası. Yavuz Kağan Yasım (Ed.), İşgücü Piyasasında Dezavantajlı Gruplar, Ankara: Türk Metal Sendikası Araştırma ve Eğitim Merkezi. [Google Scholar]
  33. Yılmazer, A. (2005). Belediye Yöneticilerinin İş Ahlâkı ve Sosyal Sorumluluğa Yönelik Tutumlarının İncelenmesi: Adapazarı Büyükşehir ve Merkez Belediyesinde bir Araştırma. 2.Etik Sempozyumu. Erişim Adresi. http://www.etiksempozyumu.sakarya.edu.tr/etik/3.2/3Aydin%20Yilmazer.pdf Erişim Tarihi: 10.02.2022. [Google Scholar]
  34. Yi, I. ve Kim, T. (2015). Post-2015 Development Goals (SDGs) and Transformative Social Policy. Oughtopia, 30(1). 307-335. [Google Scholar]
Meta
Vol. 6 (2)
Download
Metric
History
Related

Volume 6 Issue 2

June 2022

All Articles
Copyright © 2012 - 2024 International Journal of Innovative Approaches in Social Sciences.
Pen Academic Publishing is a trademark of THDSoft.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License. CC BY-NC-ND
Electronic Journal Management System. This software was developed in Türkiye. ejournal.gen.tr
Pen Academic Publishing General Publication Policy: