Çalışma yaşamında kadınların aktif olarak yer alması ile birlikte kadınların fizyolojik yapıları itibariyle erkeklerden farklı konumlandırılmaları kadınlara yönelik çalışma yaşamında yasal olarak farklı düzenlemelerin yapılması zorunluluğunu ortaya çıkarmıştır. Bu kapsamda yasal düzenlemelerde yer yer kadınlara yönelik kısmen de olsa pozitif ayrımcılık yapılan durumlara rastlamak mümkündür. Yasal düzenlemelerin aksine uygulamada kadınların cinsiyet ayrımcılığına uğradıkları da görülmektedir.

Çalışan kadınlara yönelik yasal düzenlemelerde bir takım farklılıklar oluşabilmektedir. İşçi statüsünde çalışan kadınlar ile memur statüsünde çalışan kadınlara tanınan haklar da bazı açılardan farklılık gözlemlenmektedir.

Kadınların sosyal güvenlik hakları bakımından analik hali, süt izinleri gibi önem arz eden durumların yasal olarak düzenlendiği, kadınların anayasal güvence ile iş yaşamında dezavantajlı konuma düşürülmesinin engellendiği, istediği işte çalışma hürriyetine sahip olduğu, cinsiyet ayrımcılığına maruz kaldığında ceza yaptırımının sağlandığı, şiddete maruz kaldığında ise kendisine ve çalışıyorsa çocuğunun bakımına yönelik destek sağlandığı görülmektedir.

Çalışmada Türkiye’ de çalışan kadınların sahip oldukları yasal haklar ulusal ve uluslararası boyutta incelenmektedir. Bu yasal düzenlemeler ışığında kadınlara cinsiyet ayrımcılığı yapılmaması, yapılmasında uygulanacak yaptırımlar, işçi çalışan kadın ve memur çalışan kadına yönelik tanınan haklar, sosyal sigortalar kanunu kapsamında çalışan kadınların analık hali durumları ve Uluslararası Çalışma Örgütü’ nün düzenlemelerine yer verilecektir.